‘Ze gaat mijn sociale leven niet beïnvloeden.’
Mijn dochter van 13 maakt haar eerste grote statement in haar leven waar ik van opkijk. Aanleiding is de geboorte van haar halfzusje. Zij heeft al snel, het duurde geen drie dagen, door wat de komst van een baby betekent in een huishouden. Er wordt te pas en te onpas door mij een beroep op haar gedaan, te meer daar de vader van de pasgeborene zich op zijn recht heeft beroepen niet deel te nemen aan de verzorging en opvoeding van zijn kind.
De jongste, nu 4 jaar oud, trekt ook al haar conclusies als het om het al dan niet krijgen van kinderen gaat. Kinderen hebben heel goed door hoe moeilijk het is hen goed op te voeden. Zo moeilijk dat ze zelf voor die enorme verantwoordelijkheid terugschrikken. Maar dat jij het er ondertussen knap lastig mee kunt hebben en zij er niet aan willen meewerken die taak voor jou wat te verlichten, dat snappen ze dan weer niet.
‘Als ik jullie niet had gehad, was ik ook gelukkig geweest.’
Met de nadruk op ook. Ik probeer me zo tactisch mogelijk uit te drukken naar mijn kinderen toe.
Het is de waarheid ook al weet ik niet precies hoe mijn leven eruit zou hebben gezien zonder kinderen. Als je zoals ik bezeten bent van een passie is de innerlijke verscheuring als gevolg van steeds tussen twee even dringende zaken moeten kiezen soms niet te verdragen. Een burn out heeft het in mijn geval alleen maar erger gemaakt. Ik kan en wil geen concessies meer doen en toch gaat alles gewoon de hele dag door: zorgtaken, werken voor de rekeningen, mijn passie. Met het verschil dat ik beter geleerd heb ook voor mezelf te zorgen wat me nu meer dan voorheen in de knel brengt met alles en iedereen die aan met trekt.
‘Als er niet het verschil was geweest tussen man en vrouw, was het probleem opgelost.’
Ik lees de zin nog eens over en denk er over na. Geen mannen. Geen vrouwen. Enkel onzijdige wezens. Ik ben een vrouw en vind het fijn er een te zijn. Mannen? Nou als ik heel eerlijk ben….…
Nee, als ik weer eens zo’n lieve papa achter een buggy zie lopen met zijn goed uitgeruste, opgemaakte en hoog gehakte vrouw ernaast dan weet ik weer dat ze toch een functie hebben. Dat er genoeg vrouwen zijn die iets aan hen hebben ook al behoor ik zelf op dit moment niet tot die gelukkige categorie.
‘Ik neem pas kinderen als ik later volwassen ben.’
Dit zou ik wel eens wat vaker uit de mond van mannen willen horen. Nog te veel mannen denken er allemaal niet zo diep bij na. En zijn er bovendien op gebrand zelf zo lang mogelijk kind te blijven.
Had ik een zoon gehad ……………
Geen opmerkingen:
Een reactie posten